⛰️ Kurhan „Kościa Górka” – tajemnica pradziejów w Kamieniu

Na skraju miejscowości Kamień, nieopodal drogi prowadzącej z Tyniewicz, znajduje się kurhan zwany „Kościa Górka” – tajemniczy kopiec o niejasnym pochodzeniu, który intryguje zarówno badaczy, jak i lokalną społeczność. Położony jest około 80 metrów na południowy wschód od drogi i około 140 metrów na zachód od najbliższych zabudowań wsi Kamień.

📏 Charakterystyka obiektu

🔹 Średnica podstawy: ok. 20 metrów
🔹 Wysokość: ok. 3 metry
🔹 Kształt: regularny kopiec o łagodnych stokach
🔹 Nazwa lokalna: „Kościa Górka” – może sugerować istnienie pochówków
🔹 Znaleziska: według mieszkańców, przy kurhanie odnaleziono monetę datowaną na XIII wiek

Mimo że kurhan nigdy nie był poddany profesjonalnym badaniom archeologicznym, jego forma oraz kontekst osadniczy pozwalają przypuszczać, że może on pochodzić z okresu wpływów kultury wielbarskiej lub nawet wcześniejszych faz osadnictwa.

🏺 Czym są kurhany?

Kurhany to pradawne kopce ziemne lub kamienne, które służyły najczęściej jako groby osób szczególnie zasłużonych: wodzów, wojowników, szamanów lub starszyzny plemiennej. Występowały w wielu kulturach świata, ale w Polsce są szczególnie znane z terenów północno-wschodnich i północnych. Kurhany były nie tylko miejscem pochówku, ale także przestrzenią rytualną – miejscem pamięci i kultu przodków.

🔹 Najczęściej zawierały pochówek ciałopalny lub szkieletowy
🔹 W grobach umieszczano przedmioty codziennego użytku, broń, ozdoby
🔹 Były otaczane kamieniami, rowami lub palisadą
🔹 Pełniły też funkcję znaków terytorialnych lub granicznych

🧬 Związek z kulturą wielbarską

Kultura wielbarska rozwijała się na ziemiach dzisiejszej Polski od I do III wieku naszej ery i wiązana jest z obecnością ludu Gotów. Charakteryzowała się budową kurhanów, cmentarzysk i pochówków z dużą dbałością o rytuał i przestrzeń. W przeciwieństwie do innych kultur, w niektórych kurhanach kultury wielbarskiej nie umieszczano ciała, co może świadczyć o złożonym systemie wierzeń i symbolice.

🔹 Pochówki pod kurhanami często były zbiorowe
🔹 Niekiedy nie zawierały szczątków, lecz tylko symboliczne wyposażenie
🔹 Obiekty te były często otaczane kamiennymi kręgami i stelami

Ze względu na rozmiar, położenie i legendy, istnieje przypuszczenie, że kurhan „Kościa Górka” może być jednym z takich obiektów – świadectwem pradawnych ludów i ich zwyczajów pogrzebowych.

📌 Podsumowanie

„Kościa Górka” to nie tylko geograficzna osobliwość wsi Kamień, ale także milczący świadek pradziejów – być może nieodkryty zabytek kultury wielbarskiej lub innej ludności osiadłej tu setki lat temu. Brak badań archeologicznych sprawia, że miejsce to wciąż czeka na odkrycie swoich tajemnic. Dla lokalnych mieszkańców stanowi ono cenny element krajobrazu kulturowego i potencjalny punkt zainteresowania dla turystyki historyczno-edukacyjnej.